Verrast en vereerd
In de zoektocht naar een fysiek sterke aanvaller is Baronie uitgekomen op Marc Santegoets. De 37-jarige spits was verrast door het telefoontje van technisch manager Frank Brugel. “Zaterdag hebben ze mij bekeken in het duel bij Alblasserdam, waarin ik één keer scoorde en ‘n assist had.” Ook Brugel was verrast, maar dan met name door de fitheid van de Tilburger, die van zaterdageersteklasser Nivo Sparta naar een andere club moest uitkijken.
“Garanties op speeltijd heb ik niet gekregen en ik was niet de eerste keus, maar dat vind ik geen punt. Ik ben zeker gezien mijn leeftijd vereerd dat Baronie mij benaderde en ik ga er straks vol voor. En als dat niet als basisspeler is, dan in ieder geval als coach van de veelal jonge aanvallers”, aldus Santegoets. Ondanks dat hij niet alles gespeeld heeft, staat de teller van Santegoets bij Nivo Sparta begin mei toch alweer op elf doelpunten. “Voor mijn gevoel had ik nog wel een jaartje op niveau door gekund”, reageerde onlangs op het besluit van de Zaltbommelaren om afscheid te nemen.
Zijn oude club dacht daar – enigszins gedwongen – ook zo over. Het rijtje dat Santegoets in de loop der jaren heeft afgewerkt, is niet misselijk. Contractspeler bij Willem II en Eindhoven. Landskampioen met Baronie, vier jaar Kozakken Boys en daarnaast de eersteklassers Achilles Veen, Roda Boys en nu dus Nivo Sparta. Niet verkeerd en wie weet wat erin had gezeten als Martin van Geel het destijds wèl in hem had zien zitten. Op advies van Theo de Jong werd Santegoets in de negentiger jaren teruggehaald van VOAB, de club uit zijn geboorteplaats Goirle. Hij was eerder neergedaald op het oude nest, nadat hij voordien een aantal jaar in de jeugdopleiding van Willem II had gezeten. “Ik had De Gier en Lammers als concurrenten, dus het was niet makkelijk om er tussen te komen. Toch was het een prachtige periode. Ik herinner me bijvoorbeeld een wedstrijd die ik speelde in De Kuip tegen Feyenoord. In de ochtenden ging ik naar school en ’s middags trainen. Het kan natuurlijk slechter, ha ha.”
De doorstart bij de profs bleef uit maar via een andere weg haalde Santegoets echter toch voldoening uit zijn sportieve loopbaan: die van de topamateurs. Vaak bij ploegen die doorgaans op de helft van de tegenstander speelden. Toch wel een beetje een must voor het type speler dat Santegoets is. “Als je met mij wilt counteren en grote ruimtes bestrijken, kun je beter voor een ander kiezen. Ik denk dat ik in al die jaren wel bewezen heb dat ik teams over een dood punt kan helpen”, geeft hij aan dat het inderdaad lekker is over een speler te beschikken die een bal kan vasthouden op de helft van de tegenstander. En daarnaast met zijn lengte ook gevaarlijk is met voorzetten vanaf de flanken. Bij Nivo Sparta hoopt hij stiekem met een prijsje af te sluiten. “Nog twee keer winnen en we hebben nacompetitie.”