Het belang van drie punten

foto Jeffrey Oomens

Voor het eerst sinds lange tijd kreeg Sander de Bont zondag bij Gemert een basisplaats toebedeeld. Hetgeen volgens de spits geen garantie is dat hij tegen De Valk opnieuw start. “Ik wil spelen, uiteraard. Maar dit is niet het moment om daar stampij over te maken, als ik dat al zou willen. Ik moet er staan als het team me nodig heeft. Zoals iedereen binnen Dongen als een blok achter elkaar moet staan”, zegt hij met een verwijzing naar de drie laatste puntloze wedstrijden.

De Bont moet graven om zich een drietal opeenvolgende nederlagen voor de geest te halen. “Dat zal in de periode van Roland Schuermans zijn geweest.” Toen kwam uiteindelijk alles goed voor Dongen en kaapte het de titel in de eerste klasse weg voor de neus van De Valk, toevallig zondag de opponent en eveneens – toevallig? – bezig aan een reeks met nul uit drie. “Een ultrabelangrijke wedstrijd. Winst zal weer aansluiting naar boven betekenen en anderzijds kloofverruiming met de staart van de ranglijst. De dip? Tja, ik denk dat elke ploeg weleens in zo’n fase terecht komt. Misschien dat de bepalende spelers nu even wat minder presteren. Dat kan en dat mag. Het is dan zaak dat we nog meer als een team fungeren. Bereid zijn met zijn allen net even die extra stapjes te maken. Accepteren, positief blijven en keihard werken. Dat laatste is sowieso een vereiste als het voetballend niet loopt. Ik zeg hiermee niet dat dit nu niet het geval is, maar het kan nooit kwaad daar de aandacht op te vestigen.”

Zijn persoonlijke belangen heeft De Bont – zo goed als hersteld van zijn armbreuk – ondergeschikt gemaakt aan het collectief. Of hij ook volgend seizoen genoegen neemt met een eventuele bijrol, valt te betwijfelen. “Ik wil graag blijven, maar wil wel weten wat straks de bedoeling is. Wil weten wat mijn positie is. Nu ben ik min of meer nummer drie in de pikorde. Als dat zo blijft, is het misschien beter om iets anders te zoeken. Ik heb twee mindere seizoenen gehad, dat is waar. Ben in die periode een halfjaar weggeweest. Op zoek naar plezier en vooral op zoek naar mezelf.”

Uitlaatklep

In zijn vertrouwende (en geliefde) omgeving dacht De Bont de problemen waarmee hij kampte het best te kunnen verwerken. “Niet iedereen weet hoe het zit en daarom is het misschien beter om meer openheid te geven. Door mijn ervaringen als militair in Afghanistan,  door wat ik daar heb meegemaakt, ben ik in de knoop met mezelf gekomen. Na mijn terugkeer in 2008 kon ik er aanvankelijk mee dealen. Voetbal was toen echt een uitlaatklep. Maar nadien ging het steeds moeilijker. Daarvoor ben ik in behandeling bij het Psychotrauma Centrum Veteranen in Den Bosch en dat helpt. Met behulp van medicijnen weliswaar, maar toch. De spontaniteit in mijn zijn komt terug.”

Be Sociable, Share!