Haar op de tanden
Hij is nog geen achttien, maar hij praat als een volwassene. En als hem iets niet aanstaat, zegt hij dat en voegt indien nodig acuut de daad bij het woord. Dientengevolge is Jamie Pennings al bij drie clubs opgestapt. “Ik ben niet de makkelijkste, ook niet voor mezelf. Maar aan de andere kant heb ik er veel voor over om iets bereiken in de voetballerij. Bij DESK hoop ik daar een vervolg aan te geven.”
Met werkende ouders en een zus die op hoog niveau turnde, ontwikkelde Pennings al snel een grote mate aan zelfstandigheid. Gekoppeld aan zijn assertiviteit en geldingsdrang leverde hem dat nu al een opvallend cv op. Vanuit de pupillen van GJS bij Gorinchem haalde RKC Waalwijk de aanvaller over om daar in de jeugdopleiding te komen. Dat ging naar wens, totdat er een nieuwe trainer kwam met wie hij niet klikte. “Ik raakte het plezier kwijt en dan moet je handelen.” Die Pennings was echter geen verkeerde voetballer en dat FC Den Bosch hem inlijfde, was daar een logisch gevolg van. Het papierwerk om na drie jaar in de Brabantse hoofdstad over te stappen naar de A1 was al in orde, toen zijn karakter hem opnieuw in de weg zat. Pennings weigerde om na een weekend toernooivoetbal zonder speeltijd gedurende de laatste vijf minuten van het laatste nietszeggende duel in te vallen. Op last van coach Fred van der Hoorn kon hij direct inpakken. En wegwezen. “Ik had dat niet zo moeten aanpakken, maar dat gold ook voor Den Bosch.”
De drang om te slagen als voetballer bleef onveranderd en dus belde Pennings een aantal Brabantse BVO’s met het verzoek tot een trainingsstage. Vergeefs, maar uiteindelijk vond hij in Sarto A1, uitkomend in de derde divisie, een redelijk alternatief. Hoofdcoach Frans Ceton van de Tilburgse derdeklasser zag in Pennings echter een directe versterking voor Sarto 1. “In het begin ging het lekker. Ik liep in doelpunten zo’n beetje één-op-één. Maar op een gegeven moment was een verdere samenwerking niet meer mogelijk. Op het veld ben ik een winnaar, maar die instelling vond ik onvoldoende terug bij mijn ploeggenoten, veelal vrienden van elkaar. Bovendien kwam de leiding bepaalde afspraken niet na.”
En dus moest Pennings weer op zoek. Hij werkte een trainingsstage af bij Dongen en later bij DESK. In Kaatsheuvel vond hij de ambiance die hij zocht, is zijn conclusie na een aantal maanden trainingsarbeid. En een trainer die hem weet te raken. “Ad van Seeters is echt met me bezig. Hij ziet het in mij zitten en wil me beter maken. Ik ga ervoor om straks een basisplaats af te dwingen. Op weg naar meer, ja. Ik weet dat bepaalde gebeurtenissen niet in mijn voordeel spreken, maar die nemen niet weg dat mijn ambitie hetzelfde is gebleven: naam maken als spits.”