‘Dit Kozakken Boys is gewoon sterk’

foto Gerald van Zanten

foto Gerald van Zanten

Toen hij rond middernacht thuis neerplofte, voelde Ismaïl Yildirim de vermoeidheid pas echt toeslaan. Maar nog geen etmaal later is de vleugelflitser van Kozakken Boys alweer redelijk hersteld van de inspanningen die hij dinsdagavond met zijn team verrichtte in het bekerduel met FC Utrecht. Een wedstrijd waarin de koploper van de Topklasse pas in de verlenging zwichtte door een goal (1-2) waar nota bene een handsbal aan vooraf ging. “Trots? Zeker, maar op een of andere manier blijft bij mij toch het gevoel hangen dat er meer had in gezeten.”

Daarbij refereert Yildirim aan de gemiste kans na de 1-0 van Arif Irilmazbilek en de 1-1 die eerst binnen zwabberde nadat de inzet van Mulenga van richting werd veranderd. “Natuurlijk teken je vooraf voor een 1-1 na negentig minuten en natuurlijk had Utrecht gedurende de reguliere speeltijd er ook een paar kunnen scoren. Toch had ik een groter krachtsverschil verwacht. Bijvoorbeeld op basis van het gegeven dat zij fulltime met voetbal bezig. Zich alleen daarop kunnen focussen met om te beginnen de fysieke voordelen tot gevolg. Maar inderdaad, misschien zegt het wedstrijdverloop en de weerstand die wij boden tegen een eredivisieclub ook iets over ons.”

En zo is het maar net. Dus – voorzichtig – opperen dat Kozakken Boys in ‘s lands hoogste amateurvoetbalafdeling momenteel wellicht een beetje boven de stand leeft, weerspreekt Yildirim dan ook acuut. “We hebben nog niet alle tegenstanders gehad, maar tot nu toe ben ik er niet eentje tegen gekomen waarvan ik dacht: dat is titelkandidaat nummer één. Dit Kozakken Boys is gewoon een sterk team, vergis je niet. Ik durf zelfs te beweren dat wij voor een aantal clubs uit de Jupiler League niet onder doen. Theo (Lucius) en Danny (Buijs) zeggen dat met hun ervaring zelf ook. Zonder te gaan zweven – wij zullen zelf de eersten zijn die daarvoor waken – heb ik het oprechte gevoel dat wij dit seizoen weleens heel hoog kunnen eindigen.”

Droom

Aan vertrouwen geen gebrek bij Yildirim en waarom ook? Met vijf competitietreffers en een handvol assists is de 23-jarige Dordtenaar bezig aan een prima reeks. Zodanig, dat zijn naam in verband wordt gebracht met een aantal BVO’s. “Persoonlijk heb ik daar niets over vernomen, maar links en rechts vang je soms iets op, ja. Of ik dat zou willen? Wat denk je! Een droom. Bij FC Dordrecht ben ik als B-junior ooit weggestuurd omdat ze dachten dat de hamstringblessure waarmee ik toen kampte chronisch was. Wat dus niet zo blijkt te zijn. Stel je voor, nog meer met voetbal bezig mogen zijn. Vijf, zes keer trainen in de week of misschien wel meer. Het kan niet anders dat je dan nog sterker wordt”, weet de HALO-student, die vorig seizoen echter met name fysieke aanpassingsproblemen kende. “Ja, maar toen zat ik in mijn eerste jaar op school met lange en fysiek zware arbeid. Plus dat de overstap van de Hoofdklasse naar de Topklasse daar ook nog eens bij kwam. Inmiddels ben ik in staat om mijn energie beter te verdelen. Gedurende de week en daardoor ook tijdens de wedstrijden. Ik merk dat ik tegenwoordig meer kracht in mijn lijf heb. En dan ben je beter in staat om beslissende dingen te doen voor het team.”

Met dank ook aan assistent-trainer Ton Cornelissen, zegt Yildirim. “Ik heb echt veel steun aan hem. Zijn feedback is als voormalig profvoetballer top. Het zijn volgens hem maar kleine dingetjes die het verschil maken tussen profs en goeie amateurvoetballers. Ik ben hard aan de slag me die eigen te maken”, verzekert Yildirim, die zaterdag tegen Capelle overigens schittert door afwezigheid. “Balen, zeker nu wij bij winst de periodetitel kunnen pakken. Maar mijn neef trouwt en voor mij is familie heel belangrijk. Ik kan het niet maken om niet op dat feest te verschijnen. Wil dat ook niet. Hoezeer ik ook een voetballer ben in hart en nieren.”

Be Sociable, Share!