Ajacied in het land van PSV
Ook zijn toenmalige ploeggenoten van (Jong) PSV kenden zijn voorkeur voor het rood en wit. Uit Amsterdam. “Ik ben een voetballiefhebber!”, lacht Jelle Schijvenaars, tegenwoordig centrumspits van UNA/Brinvast. De ploeg die de favorietenrol in de Hoofdklasse B nog niet echt kon waarmaken, maar aan de beterende hand lijkt. “We gaan elkaar in ieder geval steeds makkelijker vinden.”
Een afgescheurde kruisband werkt zeker voor sporters met ambities en dromen niet bepaald bevorderend op weg naar het beoogde doel. Voor Schijvenaars (25) was de blessure echter het extra zetje dat hij nodig had om de keus in de andere richting te maken. “Een doorbraak bij PSV zat er niet in en ook bij FC Eindhoven, waar ik de jeugdopleiding doorliep, was ik geen basisspeler. Wilde ik alles blijven opgeven voor het voetbal?” Nee. Met het VWO-diploma als fundament koos de Veldhovenaar voor een vervolgstudie en werd het voetbal bijzaak.
Althans, minder prominent. “Bij EVV heb ik twee fijne jaren gehad. De Topklasse is natuurlijk een redelijk alternatief. Maar op een gegeven moment begon het reizen naar Echt me tegen te staan.” Een nog betere mogelijkheid diende zich aan. “Op het moment dat ik mijn jawoord gaf aan UNA, speelde die club in de Topklasse en ging er vanuit dat ze zich zouden handhaven. Maar om te zeggen dat het een domper is dat ik nu in de Hoofdklasse voetbal, nee. Bovenin voetballen in die afdeling en die vele derby’s heeft ook zijn charmes. En, ik ben tegenwoordig binnen twee minuten op het sportpark. Met de fiets.”
Aanspeelpunt
Tot de B-junioren was Schijvenaars middenvelder. Vanwege zijn lengte leek het de trainers toen wel een goed plan om hem in de punt van de aanval te posteren. “Een logische move. Voor het niveau waarop ik destijds speelde, had ik niet voldoende handelingssnelheid voor het middenveld. En nog steeds voel ik me lekker als spits. Op deze positie ben ik het meest waardevol voor het team. Met de rug naar de goal als aanspeelpunt fungeren en geregeld zelf een goaltje meepikken. Onbaatzuchtig? Dat denk ik wel, ja. Voor mij is het genieten als het balletje loopt en ik daarbij op de eerste plaats als rustpunt voor mijn ploeggenoten kan dienen.”
Dat laatste is de laatste weken dus steeds vaker het geval. “Twee keer winst tot nu toe is te weinig voor een ploeg die voor het hoogste gaat. Aan de andere kant hebben we ook pas één keer verloren. Maar het zit eraan te komen.” Met EHC (zondag thuis) en daarna Baronie komen er met het oog op aansluiting met de top twee belangrijke wedstrijden aan. “Het scenario tegen EHC kun je nu op voorhand inderdaad al uittekenen. Zoals alle Limburgse teams zakt EHC ver in. Dat wordt vermoedelijk opboksen tegen een muur. Ik weet hoe dat voelt vanaf de andere kant, ja. Met EVV deden wij exact hetzelfde. Voetballen vanuit je mogelijkheden noemen ze dat, niet? Het levert wel vaak resultaat op.” Maar als verstokte Ajacied kan het niet anders dan dat Schijvenaars zich momenteel als voetballer beter op zijn plaats voelt. In het land van PSV.