Trots
Gescheurde enkelbanden, gescheurde kruisbanden, een beenbreuk en een gebroken knieschijf. “Het zit ons niet mee”, drukt Gerben Demin zich nog voorzichtig uit. Wat betreft de afdeling ziekenboeg dan, want met de prestaties van EFC is – relatief gezien – weinig mis. Veilig is de debutant in de eerste klasse nog niet, maar Demin gaat er vanuit dat voldoende punten binnengehaald worden om het vooropgestelde doel te realiseren. “Zelfs tegen ons trekt een groot aantal teams zich terug op eigen helft, maar dat kan ook onze verdienste zijn. Eersel mag trots zijn op deze vereniging en deze voetballers.”
Demin is bezig met zijn tweede seizoen bij EFC. Nu al trekt de coach de conclusie dat hij in Eersel het beste spelersmateriaal tot zijn beschikking heeft waarmee hij in al die jaren heeft mogen werken. “Bij Reusel Sport schat ik de beleving van het verhaal eromheen wat hoger in. De supportersschare daar is ongekend voor amateurbegrippen. Al begint dat in Eersel nu ook aan te trekken. Dat wij die zware blessures zo goed hebben kunnen opvangen is een bevestiging dat EFC de zaakjes op voetbalgebied prima voor elkaar heeft. Het tweede elftal komt uit in de reservehoofdklasse en daar profiteren wij nu van. En ook de jeugdafdeling staat goed op poten. EFC werkt louter en alleen met jongens uit eigen omgeving en dat maakt de prestatie des te knapper.”
De kans bestaat dat er getrokken wordt aan sommige spelers. “Ja, zit het wereldje in elkaar. Bovendien zitten we hier natuurlijk dichtbij de Belgische grens. Ik weet dat er links en rechts wat speelt, maar ik heb er vertrouwen in dat iedereen zal blijven. De betrokkenheid is erg groot, al begrijp ik dat de verleiding moeilijk te weerstaan is als zich iemand met een flinke zak geld zou melden. Hoewel ik persoonlijk vind dat geld niet zaligmakend is”, zegt Demin met een knipoog naar het (voetbal)plezier bij EFC.