En maar weer ’n paracetamolletje…

Toen hij onlangs veteraan Geert Brusselers bij de tegenstander zo zag sturen en verdelen, sloeg de twijfel alsnog een beetje toe. Zou hij dan toch..? Maar nee, Marco Korthals (47) blijft zitten waar hij zit. Op de bank van vierdeklasser FC Drunen. Daar waar het voor een coach in deze dagen niet bepaald prettig toeven is. Zes gespeeld, nul punten. Aantal tegengoals: 49! “Ik maak dit af, ben geen wegloper.”

Het duurde heel eventjes, maar uiteindelijk volgde een ja. Korthals zegt dat hij de klus ook aanvaard zou hebben als hij vooraf op de hoogte was van hij nu weet. En die kennis staat gelijk aan dweilen met de kraan open. Toch? “Samen met collega Paul van Schijndel val ik tijdens de wedstrijden van de ene verbazing in de andere. We kauwen echt alles voor, maar zodra de eerste goal erin ligt…. Maar ik moet anderzijds ook toegeven dat de onderlinge sfeer er niet onder lijdt. De trainingsopkomst is prima, er is geen gerotzooi tijdens de wedstrijden en erna wordt er volop gelachen, al tijdens het douchen. Ook als ze net met 11-1 op hun donder hebben gekregen. Voor mij persoonlijk zijn dat dan wel momentjes waarop ik even ’n paracetamolletje nodig heb”, bekent de voormalige spits van onder meer Zwaluw VFC en OJC.

Nietsvermoedend werd Korthals begin juni tijdens een feestje aangesproken door de voorzitter van FC Drunen. De club zat na het abrupte vertrek van Adem Alkan zonder trainer. “Mij werd verteld dat een aantal jongens in een lager elftal zou gaan voetballen en het was gezien de naderende sluiting van de overschrijvingsperiode te kort dag om nog iets te doen. Achteraf kun je spreken van een leegloop. Ik heb nu de beschikking over een stuk of zeven spelers die het niveau aan kunnen, maar dat is gewoon te weinig. Een tweede elftal is er niet. Af en toe ben ik gedwongen om een pretopstelling te maken, want een ieder moet zijn speelminuten hebben.”

Terreinknecht

De pret die er als sportman werkelijk toe doet, blijft echter achterwege. “Op maandagmorgen ben ik er vaak nog ziek van. Word je weer door alles en iedereen cynisch aangesproken. Dat vreet. Laatst zei ik nog tegen mensen van het bestuur dat het misschien beter was als ze de terreinknecht voor de groep zouden zetten. Bespaart hen ook wat centjes. Maar goed, dan raap je toch maar weer alle moed bij elkaar. Ik zie deze periode nu maar als een leerfase. Heb ik dit ook eens meegemaakt. En ach, zolang het respect van de spelers er nog is. He trainer, we kunnen ons nog via de nacompetitie handhaven, zeiden ze laatst.” Dat zit zo. Advendo heeft ook nog geen punt en kampt met soortgelijke problemen. En aangezien er maar één ploeg rechtstreeks degradeert… “Eigenlijk was FC Drunen vorig seizoen al gedegradeerd, maar door herindelingen kwam er een plaats vrij. Normaal ben je dan blij, maar ik had natuurlijk liever in de vijfde klasse gevoetbald. Ja, voor dat niveau zijn wij goed genoeg.” Volgend jaar dan maar?

Be Sociable, Share!