Buitendorps meubelstuk
Hoewel een buitendorper, mag Rick te Riele zich na zeven seizoenen al een beetje tot het meubilair van Nemelaer rekenen. De inmiddels 34-jarige Vlijmenaar voelt zich thuis in Haaren bij de club waarmee hij in fases vanuit de derde naar de eerste klasse promoveerde. “Ik wil zo lang mogelijk op dit niveau blijven voetballen. Een lager elftal zie ik niet zitten. Daar ben ik te fanatiek voor.”
Bleek bijvoorbeeld ook uit het jaar waarin hij als trainer van de A1 van Nemelaer fungeerde. “Ik signaleerde bepaalde tekortkomingen in de basisvaardigheden. Dat los je structureel op door van onderaf gerichter te trainen. Na eerst de E- en F-pupillen ben ik daarna de D- en C-junioren gaan trainen. Ja, ik ziet wel iets in het trainersgebeuren. Op welke manier ik daar straks invulling aan ga geven, weet ik nog niet. Ik ben in het bezit van TC2, dus de keuzemogelijkheden zijn breed.”
Pure snelheid
Vooralsnog richt Te Riele zich echter louter en alleen op Nemelaer 1. “Eerst op het veld staan met die jeugdspelers en vervolgens zelf trainen wreekt zich op mijn leeftijd”, weet de linkspoot, die net niet goed genoeg was voor carrière als prof. In totaliteit vijf jaar met een tussenpoos van drie jaar OJC maakte hij deel uit van de selectie van FC Den Bosch. “Wiljan Vloet nam me destijds mee van OJC. Mijn makke was het gebrek aan pure snelheid. Door op tijd te starten kun je dat enigszins camoufleren, maar per saldo bleek het onvoldoende. Daarnaast moet je ook een beetje geluk hebben, op het juiste moment dat kansje krijgen.”
Bij Nemelaer hoeft Te Riele niet te vrezen voor weinig speeltijd. “Ben inmiddels wel een linie teruggezakt. Als laatste man probeer ik met mijn ervaring en inzicht van waarde te zijn. Dit tweede seizoen in de eerste klasse is het jaar van de bevestiging. Het verrassingselement is er vanaf, ze kennen ons nu wel. Wat opvallend is: vanuit de nul spelen was onze grote kracht. Inmiddels hebben we al meer goals tegen dan gebruikelijk, teveel naar mijn zin. Maar aan de andere kant scoren we nu makkelijker, waar dat voorheen moeizamer ging.”
Excuses zonder waarde
Zondag haalt Nemelaer in tegen Geldrop, het duel dat op de eerste speeldag werd afgelast. “Is geen zinnig woord over te zeggen. In deze afdeling zijn de krachtsverschillen zo klein. Wanneer wij uit de gevarenzone kunnen blijven, hebben we het goed gedaan met zijn allen”, zegt de man die zondag tegen Brabantia bij een 4-3 achterstand vlak voor tijd een strafschop maakte én miste en desondanks niet bij de doelpuntenmakers vermeld stond. “Wacht op het fluitsignaal, zei hij nog. Hij floot en ik schiet die bal binnen. ‘Sorry, maar ik floot voor een gele kaart voor een speler van Brabantia’. Die werd bestraft voor commentaar. Moest ik de penalty opnieuw nemen en toen stopte de keeper die. Na afloop excuseerde de scheids zich en zei dat het eigenlijk een doelpunt had moeten zijn. Tja, daar heb je op dat moment niet veel aan, hè.”