foto Geert van Erven

Jazeker, ook in dit geval is er voor de werkloze profvoetballer Niels Vorthoren ’t bekende voordeel van het nadeel. Tussen enkele vergeefse stages in het buitenland en het afwijzen van een paar Nederlandse BVO’s tijdens het zomerreces door heeft Vorthoren zijn HBO-studie via de VVCS-Academy immers versneld kunnen afronden. “Maar er zijn ook momenten van totale onrust in mijn lijf. Dat je uit frustratie bij wijze van spreken een gat in de muur zou willen slaan.”

Verklaarbare woede. Op zijn negende stapte de nu 25-jarige Werkendammer bij Willem II in het wondere wereldje dat betaald voetbal heet. Zijn droom, voetballen in stadions op het hoogste niveau, maakte hij uiteindelijk waar. Maar de vervolgstappen leidden hem niet in de richting die hij voor ogen had. Willem II, FC Den Bosch, Excelsior, da’s grofweg gesteld telkens net wat minder. Met een inktzwart laatste seizoen (’12-’13) in Rotterdam als dieptepunt. Waarin bovendien zijn contract afliep. Niet nog eens zo’n jaar was daarom zijn uitgangspunt bij de zoektocht naar een nieuwe werkgever.

“Er was deze zomer concrete belangstelling, maar ik ben daarbij bewust kieskeurig geweest. Nog een jaar ergens onderin mee hobbelen zag ik niet zitten en die kans was niet ondenkbeeldig. Ik wist dat ik daarbij een risico nam, maar ik had vertrouwen in mezelf en een goeie afloop”, zegt Vorthoren bijna een halfjaar na dato. Met de wetenschap dat de praktijk anders was/is. “Ik word weleens gebeld door louche figuren die mij wel eventjes onderbrengen bij een club uit het voormalige Oostblok. Maar dat is me allemaal te onbetrouwbaar. Nee, dan houd ik het bij mijn zaakwaarnemer Patrick van Diemen. Lijkt me veel verstandiger. Ik ben inmiddels al weer even geleden op stage geweest in Denemarken. Dat zag er in eerste instantie aardig uit, maar per saldo bleek een overgang met mijn hele hebben en houden niet rendabel. Die mensen wilden echt voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Natuurlijk begrijp ik dat het momenteel financieel andere tijden zijn, maar ook ik moet mijn rekeningen gewoon kunnen betalen, als je begrijpt wat ik bedoel.”

foto Geert van Erven

Scenario’s

Bij zaterdagtopklasser Capelle houdt Vorthoren de laatste maanden zijn conditie op peil. “De Topklasse zag ik eigenlijk niet zitten. Als je daar eenmaal in voetbalt, kun je een vervolg in het betaalde voetbal met mijn leeftijd vrijwel zeker vergeten. En dat is nog steeds waar mijn voorkeur naar uit gaat. Al besef ik inmiddels dat mijn situatie er wat dat aangaat niet beter op geworden is. Maar goed, die mensen van Capelle bleven me bellen en fit blijven door alleen maar voor jezelf te lopen, is ook niet alles. Feitelijk kan ik Capelle alleen maar dankbaar zijn dat ik überhaupt nog aan voetbaltrainingen toe kom. Na de winterstop daar ook spelen? Intussen moet ik met alle scenario’s rekening houden. Dus ik sluit het niet uit. En als dat het dan wordt, komt mijn diploma in de richting van Business Innovation en Commerciële Economie me mooi van pas. Uiteindelijk is een maatschappelijke carrière in combinatie met voetballen in de Topklasse inderdaad een redelijk alternatief.”

De drang om profvoetballer te blijven overheerst echter nog altijd. Wie eenmaal geproefd heeft… “Niet om maar te kunnen zeggen dat je op dat niveau acteert. Dat zou blindstaren zijn. Het moment nadert waarop de knoop doorgehakt moet worden, dat besef is inmiddels wel doorgedrongen. Toch, als zich binnen afzienbare tijd een BVO zou melden die ik in eerste instantie afwees, zou ik sowieso gaan praten”, gaat Vorthoren er vanuit dat hij heeft gegokt, maar (nog) niet heeft verloren…

Be Sociable, Share!

•