Charleroi tegen Standard Luik gezien? Nu is het zo dat de Belgen op vele fronten achter de muziek aanlopen dus kan het zijn dat hetgeen zich in de spelonken van Wallonië afspeelde een soort van gedateerde na-aapversie van hooliganisme was. En zodoende in de categorie naschokken geplaatst kan worden. Maar wat een stelletje randdebielen. Waarschijnlijk vol pillen, want anders blijf je geen (rook)bommetjes op het veld gooien terwijl je eigen club (Standard) voor staat.

Vertwijfeld trachtten aanvoerder Defour en keeper Bolat – inderdaad, de man die AZ vorig jaar uitschakelde voor Europees voetbal met een rake kopbal vlak voor tijd – de Luikse fans tot bedaren te brengen. De mafkezen aan de overkant meenden in de loop van de tweede helft ook een bijdrage aan de verloedering van de voetbalsport te moeten bijdragen. In blessuretijd slaagden zij erin, nadat het tuig eerst de spelers bekogelde met honderden tennisballen, de hekken te slopen en zichzelf toegang tot het veld te verschaffen. Als hazewindhonden zochten voetballers en arbitrage de spelerstunnel op. Je kunt van Duitsland vinden wat je wilt, maar daar zitten de supporters van beide partijen gewoon door elkaar heen. Een paar uur eerder dan in Charleroi, onder meer in Hoffenheim, waar 6.000 Borussia Dortmund-fans naartoe reisden en verdeeld over het stadion zagen hoe hun club verloor. Maar zonder verder gezeik.

Onlangs kreeg ik een mailtje van een voetbalfan. Een Engelsman van geboorte. Hij uitte zijn bezorgdheid over het spel voetbal dat bezig was zichzelf te vernietigen, schreef hij. De strekking van zijn boodschap luidde dat nu ook de hoofdrolspelers zelf een steeds grotere vorm van idioterie aan de dag leggen. Denk aan de zelfs voor Engelse begrippen bizarre tackles bij Liverpool-Man United, denk aan de Milanezen Flamini en Gattuso, denk aan Douglas, denk aan Preud’homme. Alleen maar wat voorbeelden van de laatste weken. Blijkbaar kan het nog steeds gekker, maar eens is het punt bereikt dat de gekte zich tegen de sport gaat keren. En dat kan niet meer ver weg zijn, als er niet drastisch op de rem wordt getrapt.

Praten, praten en nog eens praten. Signaleren, werkgroepje hier, stuurgroepje daar. Leuk en aardig, maar het is tijd voor keiharde maatregelen. Zero tolerance, ongeacht de persoon of de belangen. Hoe je het wendt of keert, in de voetballerij draait het om de spelers. Zij maken het spel. Dus daar ligt de basis, zij vormen de top van de piramide. Wat dat betreft was de actie van die Standard-spelers te prijzen, ook al trapte de internationale ref De Bleeckere in een gehaaide Schwalbe van een Luikse aanvaller. Ook al zoiets. Als we daar mee stoppen, maken we het de arbitrage al iets makkelijker. Die heeft de handen namelijk al meer dan vol. Natuurlijk had John van den Brom gelijk dat het ‘vreemd’ was dat de vier spelleiders niet zagen dat Poepon die Haagse verdediger terugtrok. Maar je kunt, nee, moet zoiets eigenlijk omdraaien. Als Poepon zich normaal (lees sportief) had gedragen, was dit (ten onrechte goedgekeurde doelpunt) helemaal geen issue geweest….

Be Sociable, Share!

•