De foto en zijn verhaal (6)

foto Geert van Erven

Het was daags na de aanslag op Koninginnedag 2009. Als Fons Groenendijk de vragen heeft beantwoord in de aanloop naar het duel bij Roda JC, wil de coach van Willem II nog iets kwijt. Over de gebeurtenissen in Apeldoorn. “Iedereen gaat maar weer over tot de orde van de dag, of wordt geacht daartoe weer over te gaan, maar ik vertel je heel eerlijk dat ik hevig ontdaan ben. Wat een ellende voor die mensen, koude rillingen.”

“De knop moet weer om zoals dat heet, maar op dit moment valt het me zwaar om me te richten op een voetbalwedstrijd. Mijn gevoel ligt nadrukkelijk bij de slachtoffers en de nabestaanden. Ik heb zelf een dochtertje van negen en dan zie je die beelden. Ik begreep dat mensen van een muziekkorps uit Tilburg zich bij de gewonden bevonden. Het komt zo dichtbij, beangstigend dichtbij. Te bizar voor woorden.”

Lange neus

Sprak Groenendijk destijds vanuit zijn hart. Als voetbalman pur sang gaf hij de betrekkelijkheid van zijn passie aan. Dat relativeringsvermogen etaleerde Groenendijk negen maanden later eveneens, toen de leiding van Willem II het noodzakelijk achtte om de coach te ontslaan. Hij had zijn vraagtekens, maar ach. Inherent aan het vak, in die trant luidde zijn reactie. Een lange neus trekken zit eigenlijk niet in zijn aard en al helemaal niet openlijk. Echter, reken maar dat het duel tussen Willem II en FC Den Bosch voor hem meer was dan eentje waarin drie punten te verdienen waren. Los van het feit dat een overwinning voor Den Bosch uiterst welkom was na een competitiestart die veelal behoorlijk tot soms zelfs goed voetbal bracht, maar weinig punten.

Knuffel

Hoe mooi kwam alles samen voor hem op die vrijdagavond in oktober 2011. Een klinkende 0-3 overwinning in Tilburg. Niet eens met geweldig spel, maar wel behaald met een team waarvan de eensgezindheid afspatte, een team dat voetbalt vanuit een vastomlijnde visie. Van de club maar zeker ook van de trainer Groenendijk. Een echte prof, maar bovenal een mensenmens. Misschien een lullig detail, maar het amicale tikje dat hij Arjan Swinkels meegaf toen die zijn warming up startte en voorlangs de Bossche dug-out liep, was veelzeggend.

Die visie. Geënt op voetbal met de Hollandse school als uitgangspunt. Bij FC Den Bosch met veel jonge spelers, hetgeen nou eenmaal wisselvalligheid met zich meebrengt. Dat vergt kneden, praten, vertrouwen uitspreken én laten voelen, geduld hebben en soms ook streng zijn. Vergelijkbaar zoals vaders met hun kinderen omgaan. Daarom was die knuffel voor de topscorer meer dan een ordinaire omhelzing.

Be Sociable, Share!