De foto en zijn verhaal (5)
‘Het dorp Veen, Noord Brabant, aan de Afgedamde Maas, is een benedendorp in het land van Heusden. Een veerpont verbindt Veen met het aan de overkant van de rivier gelegen Aalst, Gelderland. Hoewel het dorp nog geen drieduizend inwoners telt, wordt er sinds 30 maart 1932 gevoetbald. De gezellige kantine van Achilles, achter de dijk, is een drukbezochte sociale ontmoetingsplaats voor alle dorpelingen. Maar ook in Veen staat de tijd niet stil. Er zijn ambitieuze nieuwbouwplannen, waardoor de karakteristieke, klassieke hoofdtribune binnenkort plaatsmaakt voor een modern equivalent.’
Waar dit over gaat? Nee, niet over ‘Ontdek je plekje’ of andersoortige toeristische tips. Het betreft een stukje tekst in VI dat geplaatst werd als bijschrift voor de foto uit de serie ‘De basis’ (overigens niet te verwarren met de Arabische variant). Op deze manier laat het blad de lezer even stil staan bij de talrijke voetbalaccommodaties die Nederland rijk is en als voedingsbodem dienen voor het (top)talent dat dit kikkerlandje doorgaans voortbrengt. Mooi, die serie Hollandsche velden. Met inderdaad prachtige plaatjes, waarvan de historie soms afdruipt. Echter, in dit geval draaft de dienstdoende redacteur een beetje door. Die karakteristieke, klassieke hoofdtribune stamt namelijk uit de jaren negentig. Van de vorige eeuw welteverstaan, niet van die ervoor.
Klinkt misschien toch best ver weg, maar nee. Maximaal zo’n twintig jaar geleden. Over de schoonheid kan gediscussieerd worden, maar onder monumentenzorg valt het bouwwerk in ieder geval niet. Net zo min als het bordje met de handgeschreven tekst, op een strafschopgebiedbreedte verwijderd van de bewuste tribune. Al doet de wijze van aanduiding op het plakkaat wellicht anders vermoeden. En is dit bij nader inzien toch een collectoritem. Uit vervlogen tijden, toen voetbal niet meer dan een simpel spelletje was…..